ถอยหลังกลับไปในบ้านหลังเดียวกัน เมื่อสิบกว่าปีก่อน “ด.ช. ฉัตรมงคล” ถูกตรวจพบว่าเป็นโรคหอบหืด คำแนะนำจากคุณหมอผู้วินิจฉัย บอกให้เด็กน้อยคนนั้น ควรหากีฬาเล่นเพื่อเอาชนะอาการเจ็บป่วยที่ติดตัวมา “ฟุตบอล” คือกีฬาที่ ฉัตรมงคล เลือกใช้เพื่อการรักษาอาการหอบหืด แต่หลังจากนั้น เขาเล่นมันต่อเพราะความรักล้วน ๆ โดยมีสองความฝันที่อยากทำให้เป็นจริง
ฝันแรก นาย – ฉัตรมงคล เรืองฐณโรจน์ ทำสำเร็จตอนศึกษาอยู่ระดับชั้น ม.6 นั่นคือการลงสนามให้ทีมชาติไทยชุดใหญ่ ในขณะที่นักเตะจำนวนมากใช้เวลาแทบทั้งชีวิตก็ไม่เคยได้รับโอกาสนั้น ส่วนอีกเป้าหมาย เขาหวังว่ามันจะเกิดขึ้นสักครั้งในช่วงอาชีพการค้าแข้ง บ่ายสามโมงตรงในวันธรรมดา เป็นเวลาที่เด็กรุ่นราวคราวเดียวกันกำลังเข้าสู่คาบเรียนสุดท้าย แต่ ฉัตรมงคล เดินทางถึง ชลบุรี สเตเดียม เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการฝึกซ้อมประจำวัน อันเป็นส่วนหนึ่งในหน้าที่ความรับผิดชอบของอาชีพที่เขาทำ เราไม่อาจทราบได้เลยว่า ฉัตรมงคล เสียเหงื่อไปแล้วเท่าไหร่บนพื้นหญ้า ก่อนความฝันแรกเป็นจริง ? ในปีที่เขาพบเจอความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ก้าวกระโดดจากบอลนักเรียนขึ้นมาเป็นตัวแทนคนทั้งชาติ
